เรื่องนี้เราได้ยินกันบ่อยมาก หากเด็กติดเกมส์มาก ๆ เล่นแต่เกมส์ที่มีความรุนแรง ต่อสู้ โหดร้าย ฆ่ากันเลือดสาด เด็กเหล่านั้นก็จะเกิดมีพฤติกรรมเลียนแบบในเกมส์ ก้าวร้าว รุนแรง ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้ อ่านข้อความแบบนี้ แล้วคุณคิดจะทำไง หรือคุณทำอะไรต่อค่ะ
1. ไม่ให้ลูกเล่นเกมส์เลย
2. เลือกเกมส์ให้ลูกเล่น
3. เล่นเกมส์ทารุณโหดร้ายได้ แต่เราต้องเล่นกับลูกไปด้วย สอนไปด้วย
หรือ ไม่มีอยู่ในทั้ง 3 ข้อ
ปัจจุบันน้องดีโด้ (5 ขวบ) ก็เล่นเกมส์นะคะ ตอนแรกแม่ดาวก็ไม่ได้คิดวิตกอะไรมาก กับที่ลูกเล่นเกมส์ เพราะคิดว่าก็ลูกเขาเกิดมาในยุคนี้ ยุคเทคโนโลยี มันก็ต้องมีกันบ้างแหละ ให้เขาเล่น ได้เรียนรู้ โดยมีเราอยู่ข้าง ๆ (แต่ก็ไม่ทุกครั้งนะคะ บางทีก็เล่นคนเดียว) คือให้เล่นบ้าง แต่ไม่ใช่ต้องเล่นตลอด เล่นจนติด มาตอนหลังสามีซื้อ tablet มาใช้งาน เขาก็มีโหลดเกมส์สร้างสรรค์มาให้ลูกเล่นแรก ๆ ต่อ ๆ มาหลัง ๆ สามีเริ่มเกิดอาการติดเกมส์ซะเอง จะติดก็ไม่เชิง คือไม่ถึงตลอดเวลา แต่ถ้าว่าง ๆๆ ก็จะต้องเล่นแหละ ลูกก็เห็นป๊าเล่นก็เล่นบ้าง ส่วนป๊าโหลดมาเล่นเองแต่ละเกมส์ ต่อสู้ โหดร้าย ฆ่ากันตาย เลือดสาดกระจายก็มี
แล้วไงต่อรู้ไหมค่ะ สอนให้ลูกเล่นเกมส์พวกนี้ เราเองไม่สนับสนุนอยู่แล้วกับเกมส์รุนแรงพวกนี้ ก็เตือนทั้งสามีและลูก แต่ก็ไม่ฟังนะคะ ลูกเนี้ยยังว่าง่ายกว่า ยังมีจิตสำนึกว่า แม่สอนไว้ว่า ลูกยังเด็ก สติยังไม่เข้มแข็งพอที่จะเล่นเกมส์พวกนี้ เด็ก ๆ ที่เล่นเกมส์พวกนี้จะทำให้ปลูกฝังจิตสำนึกของความรุนแรงเข้าไปในจิตใจและกลายมาเป็นพฤติกรรมที่โหดร้ายในที่สุด ชี้ให้เขาเห็นถึงข่าวที่พี่ ๆ นักศึกษาตีกันในข่าว เล่าให้เขาฟัง ฯลฯ เรื่องรอบ ๆ ตัวที่เขาเห็น ฟังและได้สัมผัสมา ไม่ว่าจากทีวี ฟังข่าว หรือเรื่องเล่าต่าง ๆ หรือกับเด็กบางคนที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงที่เขาได้เจอ
ช่วงหลัง ๆ มานี่เล่นบ่อย บางทีก็เล่นกับป๊า บางทีก็เล่นคนเดียว ไอ้เราก็ผิดนะ...ทำงานบ้าน ทำกับข้าวอยู่นั่น ทีหลังไม่ทำมันแล้วปล่อยบ้านรก ๆ ซื้อกับข้าวกิน ผ้าไม่ต้องรีด ไม่ต้องซักเลยดีกว่า ไหนจะสังคมออนไลน์อีก เลิกให้หมดจะได้ดูแล เฝ้าระวังลูกได้อย่างเต็มที่ ฮ่าๆๆ ก็อ้างกันไป แม่ดาวขอย้ำเลยนะคะ คุณแม่คนไหนก็แล้วแต่ทุ่มเทให้ลูก ให้สามี ให้งานมากเกินไปจนไม่เหลือเวลาให้ตัวเองบ้างเลยมันจะไม่ไหวนะ มันจะเครียด จิตตก เกิดภาวะซึมเศร้า (อาการทางจิต) ได้ง่ายมาก ๆ เลย แม่ดาวเคยเป็นมาแล้ว เราต้องแบ่งเวลาให้ตัวเองด้วย ดูแลคนอื่น ๆ แล้วอย่าลืมดูแลตัวเอง
มาเข้าเรื่องเกมส์กับลูกกันต่อ ก่อนหน้าแม่ดาวก็ติดเกมส์นะ ชอบเล่นเกมส์ the sim3 มีเล่นสลับกับ plant vs zombies บ้าง ฮ่าๆๆ ก็เล่น ๆ ในช่วงที่รู้สึกว่า ฉันอยากจะทำอะไรที่เป็นฉันบ้าง บางทีก็มีเล่นตอนลูกอยู่ แต่ต้องมีสามีอยู่ด้วยนะถึงจะเล่น ถ้าอยู่กับลูก 2 คนไม่ค่อยเล่น จะทำกิจกรรมอย่างอื่นซะมากกว่า เพราะรู้ ๆ อยู่ว่าเกมส์ไม่ดีต่อเด็ก แต่......นะ ความหลงมันพาไป โง่อยุ่สักพักแหละ แสงธรรมสว่างมาก็มีปัญญาตื่นขึ้นมาได้
ตอนหลังไม่เล่นเลย ไม่ไหวแฮะ ลูกเริ่มจะติดเกมส์มากขึ้น พ่อก็เล่น แม่ก็เล่น(บ้าง)ให้เห็น ลูกจะไม่เล่นก็แปลก (พฤติกรรมเลียนแบบ) แล้วเด็กกับความสนุกเนี้ยเป็นอะไรที่แยกกันไม่ออก แม่ดาวพลาดเต็ม ๆ คิดว่าเอาอยู่ไง เอาไม่อยู่ซะงั้น เลิก ๆๆๆ แม่ดาวไม่อยากเล่นให้ลูกเห็นแล้ว ลูกหลับ หรือไม่อยู่ค่อยว่ากัน อิอิ บอกสามีว่าไม่ให้เล่นเกมส์ให้ลูกเห็น และถ้าอยากจะเล่นกับลูกจริง ๆ ก็ให้เลือกเกมส์ที่มันสร้างสรรค์สมวัยด้วย ว่าแล้วก็ประกาศให้รู้ทั่วกัน แต่สามีก็แอบเล่นกับลูกบ่อย ๆ เกมส์รุนแรง พอเราจับได้ ก็บอกว่า เราไม่เข้าใจความรู้สึกหรอกว่ามันสนุกขนาดไหน เฮ้อ....เหนื่อยใจ
ไม่เป็นผลเลยพูดไปปากจะฉีก ด้วยตัวสามีแม่ดาวเนี้ย เขาจะเอาเกมส์มาดึงดูดความสนใจจากลูกไงค่ะ เพราะเรื่องอื่น ๆ เขาเรียกร้องดึงดูดความสนใจจากลูกไม่ค่อยได้ ก็นะเขาใช้วิธีการเลี้ยงลูกต่างจากแม่ดาวมากชอบสั่งการและขู่ ใช้เสียงดุๆ สีหน้าโหด ๆ ลูกเลยแสดงอาการต่อต้านบ่อย ๆ ไม่ค่อยจะเชื่อฟัง อยากให้ลูกรักแหละ ก็ต้องเอาเกมส์มาล่อ (คิดเองนะ) เราก็คอยติดตามเฝ้าระวังเท่าที่ทำได้ เห็นเมื่อไหร่ ก็บอก บอกไม่ฟัง ก็บ่น อย่างที่บอกพูดกับลูกเนี้ยง่ายกว่า พูดกับสามี ดื้อมาก อย่างกับเลี้ยงลูก 2 คน คนโตเนี้ยที่สุด ตัวแสบเลย ปวดหัวใจจริง ๆ
พฤติกรรมน้องดีโด้เปลี่ยนเห็นชัดเลยนะคะ ขนาดเล่นได้ไม่นาน เอ....ก็นานนะ น่าจะ 6 เดือนได้แหละ เลี้ยงด้วยการสร้างวินัยเชิงบวกจริง แต่แม่ดาวใช้คนเดียว สามีไม่ยอมจะใช้ด้วย หรือใช้ก็ใช้ไม่เป็น ใช้ผิด ๆ เอาไว้เรื่องสามีเนี้ยจะขยายกันอีกที มันเป็นอุทาหรณ์สอนใจที่ดีมาก ๆ กับเรื่องสามีที่ไม่ยอมใช้วิธีการเลี้ยงลูกแบบเรา
สิ่งที่เปลี่ยนคือ เขาจะก้าวร้าวขึ้น แต่ไม่ถึงกับรุนแรงมากนะคะ แต่เมื่อก่อนไม่ขนาดนี้ แค่ในความรู้สึกของเราเทียบจากเดิมที่เขาเคยเป็น พูดจาก็แข็ง ๆ ขึ้น คือน้องดีโด้เมื่อก่อนที่จะใช้การสร้างวินัยเชิงบวกก็จะเป็นคนเจ้าอารมณ์ ใจร้อน ขี้หงุดหงิด โมโหง่ายอยู่แล้ว ต้องคอยระวังสิ่งกระตุ้น เพราะเขาจะเป็นอะไรที่หากเจอสิ่งเร้านิดเดียว ก็เกิดอาการเก่ากำเริบได้ง่าย ๆ ประกอบกับช่วงนี้สนิทกับเพื่อนคนนึง เขาก็โดนเพื่อนคนนี้ทำร้ายร่างกายมาหลายครั้ง ปากแตกก็มี แต่ไม่โกรธนะ ฟังจากที่ลูกเล่า เพื่อนคนนี้ก็คงเหมือนเด็กผู้ชายทั่ว ๆ ไปแหละที่มักจะเล่นแรง ๆ ถึงเราจะสอนลูกมาตลอดว่า อยากเล่นต่อสู้ก็ไม่ว่า แปลงร่างก็ไม่ว่า (ก็เข้าใจเนอะเด็กผู้ชาย) แต่ขอว่าให้เล่นกันแบบไม่โดนตัวได้ไหม อารมณ์ว่าปล่อยลำแสงใส่กัน เตะต่อยกันแบบไม่โดนตัว ลูกก็บอกว่าเพื่อน ๆ ก็เล่นแบบนี้กันหมด เขาไม่เล่นแบบดีโด้ แล้วเล่นแบบนี้มันสนุกกว่า
นี่แหละคือการอยู่ร่วมกันกับสังคม มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ลูกเราเขาก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ยังต้องการการยอมรับจากสังคม เราทำได้แต่ชี้แนะ และหากมีปัญหาเกิดขึ้นเราก็ต้องช่วยดูแลและแก้ไข แต่ไม่ไปซ้ำเติม เราไม่สามารถไปปกป้องเขาได้ตลอดเวลา ถึงเวลาเข้าจริง เขาจะต้องเป็นคนตัดสินใจเลือกเองว่าจะทำ หรือไม่ ถึงยังไงเราก็ยังต้องคอยเป็นโค้ช ให้เขาไปก่อนในช่วงต้น ๆ ของทางเดินชีวิต สิ่งที่แม่ดาวคิดว่าดีที่สุด คือใช้ธรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจเขาไว้ แม่ดาวจึงพยายามปลูกฝังเท่าที่จะทำได้ ณ ตอนนี้
มาดูบทสนทนาในการสอนเกี่ยวกับการเล่มเกมส์ของแม่ดาวกัน
แม่ ลูกเห็นพี่ ๆ ในข่าวแล้วลูกคิดยังไงกับพี่ ๆ พวกนี้
ดีโด้ ไม่ชอบครับ พี่ ๆ เป็นคนไม่ดี
แม่ แล้วรู้ไหมอะไรที่ทำให้พี่ ๆ เขาเป็นคนไม่ดี
ดีโด้ ไม่รู้ แม่บอกหน่อย (หากตอบแบบนี้เราอย่าเพิ่งรีบตอบลูกนะคะ ให้เขาได้ลองคิดด้วยตัวเอง)
แม่ ดีโด้พอจะช่วยแม่คิดได้ไหมว่าเพราะอะไร อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้พี่ ๆ เป็นคนไม่ดี
ดีโด้ .............................(ไม่รู้ไม่อยากจะคิด หรือคิดไม่ออก ปกติจะตอบเจื้อยแจ้ว)
แม่ เอาไว้ถ้าดีโด้คิดออกมาบอกแม่นะ สำหรับแม่คิดว่าเกิดจากที่พี่ ๆ เขาไม่มีใครคอยดูแล ให้ความรักอย่างเต็มที่ ไม่มีใครคอยบอก คอยสอนพี่เขาว่าทำแบบนี้มันไม่ดี แล้วเกมส์ที่พี่ ๆ เล่นก็มีส่วนอย่างมากที่ทำให้พี่ ๆ เปลี่ยนจากคนมีจิตใจดี เป็นคนจิตใจโหดร้าย แม่เคยอ่านข่าวแหละ บางคนตอนแรกเป็นเด็กดีมากเลยนะ พอไปเล่นเกมส์ติดเกมส์ เล่นแต่เกมส์ต่อสู้โหดร้าย เลยเป็นแบบนี้ น่ากลัวมากเลยเนอะ
อีกสักตัวอย่าง ล่าสุดที่เพิ่งคุยไม่นาน
แม่ แม่รู้สึกว่าตั้งแต่เล่นเกมส์บ่อย ๆ ลูกเริ่มมีอารมณ์รุนแรง และพูดจาไม่ค่อยเพราะเหมือนเดิม แม่อยากได้ลูกชายน้องดีโด้คนดีของแม่กลับมา ทำไงดีครับ (อันที่จริงไม่ใช่สาเหตุเดียว แต่อยากพุ่งมาที่เกมส์)
ดีโด้ ดีโด้ขอโทษครับ ดีโด้จะไม่เล่นเกมส์โหดร้ายแล้ว แต่ดีโด้จะเล่นเกมส์สร้างสรรค์นะแม่นะ
แม่ ขอบคุณนะครับลูก ตอนนี้แม่เริ่มเห็นน้องดีโด้คนดีกลับมาหาแม่แล้ว
พูดเสร็จก็กอดกัน หอมกัน รักแล้วเราต้องแสดงออกนะคะ
น่ากลัวนะ ไอ้เกมส์ที่คิดกันว่าไม่เป็นไร แต่ว่าดาวไม่ชอบเลย เช่น เกมส์บี้มดให้ตายเนี้ย มีพี่ ๆ สอนให้เล่น หรือเกมส์แกล้งสัตว์ เช่นปาเค้กใส่หน้ามัน แกล้งให้ตกใจจนเป็นลม แล้วก็ขำกระจาย พอมีtablet ตอนนี้ดีโด้โหลดเกมส์เองเป็นด้วย แม่มันเนี้ยยังทำไม่เป็น ตอนนี้แม่ดาวต้องใช้ธรรมะรักษาเยียวยาอย่างหนัก คอยดูแลใกล้ชิดขึ้น ผลยังไม่รู้จะออกหัวหรือก้อย ถ้าสามีร่วมมือก็คงไม่ยากเลย เมื่อคืนก่อนก็เอาอีก ขนาดทั้งอธิบายชี้แจ้งถึงสาเหตุของปัญหาก็แล้ว แนวทางแก้ไขก็มีเห็น ๆ กันอยู่ แต่ไม่ยอมปฎิบัติ เหนื่อย เอ้า ....กลับมาสู่ปัจจุบัน วันนี้ ตอนนี้ ณ เวลานี้ดีกว่า ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เริ่มนับ 1 แล้วนับต่อไปให้ถึงจุดหมายที่เราต้องการ ถึงท้อ แต่ไม่ถอย จะสู้ๆๆๆ สู้โว้ย
รู้ว่าผิดแล้วเราต้องยอมรับและรีบแก้ไข นี่เป็นอีก 1 ประสบการณ์ที่ไม่ดีของแม่ดาว ที่จะกลายเป็นประสบการณ์ดี ๆ ของทุก ๆ ท่านที่ได้อ่าน เพื่อให้ได้ตระหนักเห็นโทษของการเล่นเกมส์ และพิจารณากันเองว่าคุณควรจะทำอย่างไรกับลูกของคุณ ทุกอย่างมีทั้ง 2 ด้านเสมอ เกมส์ก็มีทั้งดี และไม่ดี เลือกกันเองแล้วกันนะคะ
แล้วได้ผลยังไงจะมารายงานต่อเป็นระยะ ๆ ทุกปัญหาเราต้องมีทางแก้ค่ะ หากวันนี้ยังแก้ไม่ได้ สติปัญญาเรายังมีไม่มากพอก็วางพักไว้ก่อน ไม่ต้องไปเครียดกับมันมากนัก เครียดไปก็แก้ไม่ได้อยู่ดี เดี๋ยวพอเราเริ่มมีสติปัญญามากพอก็กลับมาแก้ใหม่ หรือไม่เราก็หันไปพึ่งคนที่มีสติปัญญามากกว่าเรา แม่ดาวก็ทำแบบนี้ประจำ อิอิ
หมายเหตุ อันที่จริงสำหรับน้องดีโด้หากมีคนเล่นกับเขา เขาก็จะไม่สนใจเกมส์เท่าไหร่ เกมส์แค่เป็นเพื่อนแก้เหงาเวลาที่เขาไม่มีใคร แม่ดาวถึงคิดว่าไม่น่าจะยากหากจะดึงเขาออกห่างจากเกมส์ ถ้าสามีร่วมมือ ยากที่สามีนี่แหละ และสิ่งที่น่าห่วงคือพฤติกรรมที่โดนกระตุ้นแล้วจะต้องใช้เวลาเยียวยารักษาอาการนานแค่ไหนนี่ซิ น่าคิด
